Zajęcia szkolne prowadzone w formie krajoznawstwa i turystyki stwarzają możliwość zaspokajania różnorodnych potrzeb dzieci, w tym potrzeb "humanistycznych", fizjologicznych, bezpieczeństwa (stabilizacji, zależności, opieki, oparcia ze strony nauczyciela, podporządkowania się zwyczajom, prawu i ograniczeniom, uwolnienia od napięć, strachu, chaosu), przynależności i miłości, szacunku, rozumienia, czynienia dobra, przeżywania piękna, twórczości. [28]
Szkoła stara się w miarę swoich (skromnych) możliwości organizować także wypoczynek letni dla dzieci. Bardzo chętnie współpracujemy w tym zakresie z parafią rzymskokatolicką w Bogdanowie, której ksiądz proboszcz jest wielkim przyjacielem i dobroczyńcą dzieci.

Szkoła posiada dosyć dobrą bazę żywieniową, atrakcyjne tereny wokół budynku, w pobliżu jest duża ilość lasów. Są tu wymarzone warunki na półkolonie, biwaki, "bazę wypadową". Dzieci, szczególnie te młodsze, powinny dobrze poznać liczne uroki i walory okolic wsi, w których mieszkają. Tak można wychować patriotów lokalnych, ceniących swoje "korzenie". "Rozwijanie krajoznawstwa i turystyki w regionie (...) wymaga przełamania stereotypów myślowych. Należy do nich m.in. przeświadczenie, że atrakcyjna wycieczka to ta, która związana jest z długością podróży i niemożnością powtórzenia jej w stosunkowo krótkim odstępie czasu." [29]

Staramy się także corocznie w wakacje organizować wyjazdy dla starszych dzieci do odleglejszych zakątków Polski, szczególnie atrakcyjnych turystycznie (np. dwutygodniowa kolonia "oazowa" nad Bałtykiem).

Działalność turystyczno-krajoznawczą prowadzimy (i będziemy prowadzić) w ciągu całego roku. Dla starszych organizujemy jedno- i dwudniowe wycieczki w góry, do Krakowa lub do Warszawy, a dla dzieci młodszych — wycieczki "Po Ziemi Piotrkowskiej", "Śladami zabytków i miejsc pamięci powiatu bełchatowskiego". Ważna jest także coroczna wycieczka do Kopalni Węgla Brunatnego "Bełchatów" i Elektrowni "Bełchatów". Dzieci oglądają z bliska "wielką dziurę" kopalnianą, ogromne koparki i taśmociągi. Mogą także dotknąć wielkiego "komina" — chłodni elektrownianej. Kilka razy w roku dzieci jeżdżą do teatrów łódzkich, do kina, do muzeum regionalnego lub na okolicznościowe wystawy w Bełchatowie. W zależności od możliwości i potrzeb odbywają się inne imprezy i wycieczki.

Ważna zasada, którą się kierujemy: dzieci młodsze poznają najpierw swoje najbliższe otoczenie, a z wiekiem coraz bardziej "oddalają się" od domu.

Z doświadczenia wiemy, że w czasie takich wyjazdów (najlepiej kilkudniowych) dzieci uczą się najefektywniej. Poza oczywistymi korzyściami, wynikającymi z kontaktu z przyrodą i wytworami ludzkiej kultury i sztuki, dzieci zyskują wiele umiejętności praktycznych. Jedynie wtedy mogą zaistnieć i wywrzeć na dziecku swoje piętno przeróżne sytuacje wychowawcze. Kształtuje się bardzo intensywnie umiejętność skutecznego komunikowania się, zachowania dyscypliny (aby nie utrudniać sobie i innym życia), współpracy i współdziałania w grupie, wzajemnej pomocy. Kształtują się nawyki sanitarno-higieniczne, zauważane są (i najczęściej likwidowane) niedomagania w zakresie savoir-vivre'u przy stole, w teatrze, na wystawie itp. Dzieci uczą się, jak kupić bilety, jak zamówić "miejscówkę", co to jest peron, stanowisko, i wielu innych praktycznych, cennych umiejętności.

Są to swoiste warsztaty życiowe, w czasie których, w naturalnych warunkach, nabywa się nową wiedzę teoretyczną i konkretne umiejętności oraz wykorzystuje w praktyce wiedzę zdobytą wcześniej w szkole. Nauka ta jest zwykle silnie poparta emocjami, bodźce oddziałują na wszystkie zmysły. Takie doświadczenia zostają w pamięci niejednokrotnie na całe życie...

Uważamy, że działalność krajoznawcza i turystyczna stanowi jeden z istotnych wskaźników jakości pracy naszej szkoły.

[28] Por.: A. H. Maslow Motywacja i osobowość, Warszawa 1990.
[29] Kazimierz Denek Krajoznawstwo i turystyka dzieci i młodzieży — okazją do współdziałania, samorządności i demokracji. Lider 7/8 1999.

Poprzedni

Następny