Jak przystało na pedagogów humanistycznych, jesteśmy optymistami. Wierzymy, że stworzyliśmy coś dobrego i skutecznego. Zdajemy sobie sprawę, że o prawdziwej, bezpośredniej efektywności wychowania można będzie rozmawiać najwcześniej za kilka lat, gdy nasi wychowankowie wejdą w dorosłe życie. Wiemy także, że dzieci żyją "tu i teraz" i właśnie "tu i teraz" należy o nie dbać, aby mogły

stawać się
ludźmi twórczymi i dobrymi.

Program wychowawczy, który opracowaliśmy, jest naszej szkole bardzo potrzebny. Spowodował uporządkowanie wielu kwestii, naświetlił istotne problemy. Tworzenie tego programu uzmysłowiło nam konieczność uporządkowania działań wychowawczych, bo dotąd porządkowaliśmy jedynie działania typu edukacyjnego, a wychowanie "było sobie" na drugim planie, równoległe, mało uchwytne i mało wymierne.
W naszej niewielkiej wiejskiej szkole nie było dotąd poważniejszych problemów wychowawczych.
Tak naprawdę problemem jest spadek aspiracji edukacyjnych dzieci na wsi. Sądzimy, że powodem tego jest m.in. mała wiara dzieci we własne siły, nieśmiałość i lęk przed kontaktami z dziećmi z innych środowisk (izolowanie się), niewiele możliwości skonfrontowania się z kimś innym i oceny własnego "stanu posiadania", tj. posiadanego potencjału intelektualnego i fizycznego, zdrowego otoczenia przyrodniczego itp. Stąd bierze się niedocenianie tego, co się ma.
Sądzimy, że właśnie program "PORZĄDEK I PRZYGODA" jest w stanie wykształcić w dzieciach tak pożądane społecznie cechy, jak:

• niezależność i odwaga,
• otwartość umysłu i tolerancja dla niejednoznaczności,
• spontaniczność i ekspresyjność,
• brak obawy przed nieznanym,
• zdolność koncentracji i fascynacja zadaniem,
• życzliwe poczucie humoru,
• zdolność do integrowania przeciwieństw,
• zdolność postrzegania świata jako czegoś szczególnego, ciekawego, pięknego, zastanawiającego.

Udana współpraca wszystkich nauczycieli, współdziałanie z rodzicami, organizowanie przemyślanych spotkań z ciekawymi ludźmi, ukazywanie autorytetów i dobry własny przykład, konkretne działanie dzieci, mające na celu pomoc innym ludziom (i zwierzętom), uwrażliwienie na przyrodę, na sztukę i kulturę (także tę regionalną i lokalną), samorządność, stymulowanie i rozwijanie zainteresowań dzieci, codzienne dbanie o bezpieczeństwo, refleksyjność i wzajemna życzliwość - te i inne warunki musimy spełnić, aby osiągnięcie zamierzonych efektów było możliwe. Zawsze towarzyszy nam wiara

(...) że człowiek
Jeden jednyny - tak się często dzieje -
Może od razu, niby drgnięciem powiek,
Swą wielką myślą przemienić koleje
Całego świata...

Jan Kasprowicz